Freek wist het nog goed. De avond dat hij zijn vader vertelde dat hij was blijven zitten in Havo 4. Hij had zich voorbereid op teleurstelling, misschien zelfs boosheid. Maar wat hij kreeg, was een wrange glimlach en de woorden:
"Daar gaat mijn laatste kans op een rijk kind."
Niet eens een vraag, geen gesprek. Gewoon een constatering. En de vader ging door met waar hij mee bezig was. Er werd er ook nooit meer over gesproken.
Zijn vader was nooit een man van complimenten geweest. Een 7 was niet goed genoeg, een gewonnen wedstrijd had altijd beter gekund. Het leek alsof Freek het nooit goed of goed genoeg kon doen. Freek nam ook ergens een besluit, 'ik vertel hem nooit meer hoe het met mij gaat, ik los het zelf wel op'.
Freek ging studeren. Dat ging hem nog best wel goed af ook, hoewel hij dacht dat het hem niet zou lukken. Zijn vader en hij spraken nooit meer over hoe het eigenlijk ging met de studie. Freek deed het alleen, zonder support. Uiteindelijk ging Freek afstuderen, en het toeval wil dat zijn vader een paar maanden van te voren overlijdt. Freek ging door, moest door, want hij was bijna klaar. En na het afstuderen moest hij ook doorgaan, want hij had al een goede baan gekregen bij het bedrijf waar hij zijn afstudeeronderzoek had gedaan.
Freek ging werken en er ontstonden een aantal omstandigheden waardoor zijn leven niet meer liep zoals hij het zou willen. Scheiding, en verschillende banen waar hij niet in kon aarden. Hij wilde het allemaal goed doen voor zijn manager of directeur. Het lukte hem niet meer om te doen waar hij goed in was.
Familieopstelling van Freek
In de opstelling staat Freek tegenover een representant van zijn vader. Freek krijgt een zware steen in zijn handen —de last die hij onbewust heeft overgenomen van zijn vader. Hij voelt het gewicht van de steen; de last die hij, onbewust en uit loyaliteit naar zijn vader, jarenlang is gaan meedragen. Freeks eigen strijd om succes, is ook de strijd van zijn vader om zijn eigen succes en voldoening. In de opstelling blijkt er een onverwerkt trauma bij zijn vader te zitten. Een trauma dat ervoor gezorgd heeft dat hij emotioneel niet aanwezig kon zijn voor zijn zoon.
Daarna loopt Freek naar zijn vader en reikt hem de steen aan. “Dit is van jou,” zegt hij zacht. De representant van zijn vader, erkent dat 'de last' van hem is en neemt de steen aan. Er is geen verzet, alleen erkenning. De last keert terug naar waar hij hoort.
Dan gebeurt er iets bijzonders: de vader, die altijd op afstand leek, kijkt hem voor het eerst echt aan. Hij gaat achter Freek staan, en legt een hand op zijn schouder. Niet langer als iemand die oordeelt, maar als iemand die ondersteunt.
Freek voelt de ruimte om zijn eigen weg te gaan. De zwaarte verdwijnt. Voor het eerst ervaart hij de vrijheid om zijn leven te nemen, bevrijd en lichter. Met zijn vader als steun in plaats van als schaduw, kan hij stappen zetten—de wereld in, zijn toekomst tegemoet.
Ervaar ook de kracht van een familieopstelling
Draag jij een last die eigenlijk niet van jou is?
Ontdek wat je onbewust met je meedraagt en geef het terug, zodat je vrijer en krachtiger in het leven kunt staan.
Doe mee als representant of boek je eigen opstelling. Zet vandaag de eerste stap naar verandering!
📅 Meld je aan voor een opstelling en ervaar de kracht van systeemwerk.
Comentarios